నా ( మన ) ఊరు....కవిత

తొలి కోడి కూ త , దేవుడి పాట  తో మేల్కొనేదే  నా ( మన ) ఊరు . 
ముగ్గుల హరివిల్లు తో మూస్త బయ్యేదే  నా ( మన ) ఊరు. 
చంగు చంగు నా ఉప్పొంగే చెరువు , కవ్వించే కోకిల పాటే నా ( మన ) ఊరు.
మేక -గొర్రెల గుంపు , ఆవు- గేదల సమూహమే నా ( మన ) ఊరు.
సాయంత్రం ఎర్రని సంధ్యా వెలుగులో మెరిసేదే నా ( మన ) ఊరు.
చీకటి అయితే తాటికల్ల నీరు, ఇప్ప సారా  సేవించే దే నా ( మన ) ఊరు.
చల్లని వెన్నెల వెలుతురులో హాయిగా నిద్ర పోయేదే నా ( మన ) ఊరు.
తొలకరి చినుకులతో ఆకు పచ్చని  చీ ర దరించేదే నా ( మన ) ఊరు.
వాన జల్లులో కాగితపు పడవలతో అడుకునేదే నా ( మన ) ఊరు.
గాలి శిలను సంగీతం లా మలిచే  గిజిగాడి పాటే  నా ( మన ) ఊరు.
భోగి మంటలతో చలి కాపుకునేదే నా ( మన ) ఊరు.
పాడిపంటలతో ఆనందంగా తులాతుగేదే నా ( మన ) ఊరు.
చల్లని ఫై ర  గాలితో తీయ్యని సంగీతాన్ని వినిపించేదే నా ( మన ) ఊరు.
మర్రి చెట్టు సాక్షి గా తీర్పు ను అంగికరించేదే నా ( మన ) ఊరు.
పండగలకి మామిడి ఆకుల తోరణాలతో ,పిండి వంటలతో నిండి పోయేదే నా ( మన ) ఊరు.
కోడి పంద్యాలు ,ఎడ్ల పంద్యాలకు పోటీగా నిలిచేదే నా ( మన ) ఊరు.
జానపద కళల సమ్మేళనమే  నా ( మన ) ఊరు.
బంధాలు అనుభంధాలు ప్రేమ ఆప్యాయత అనురాగాలతో కలసి ఉండేదే నా ( మన ) ఊరు.

బ్రతుకు తెరువు కోసం రాష్ట్రాలు దేశాలు దాటినా, ఎన్నో పేరు ప్రక్యాతలు సంపాదించినా నీ చిరునామా మాత్రం నీ ఈ ఊరే . కన్న తల్లిని ,పుట్టిన ఈ మట్టిని మరిచిపోకు నేస్తమా ...!      ....... నా ఆత్మలో సత్య